Dit boek is een vervolg op “Failliet, mooier wordt het niet” dat een behoorlijke indruk bij me achterliet. Daarom was ik heel benieuwd naar deze.
Dit boek gaat over volledige overgave, steeds een stukje meer. Tessa beschrijft heel eerlijk haar ups en downs in dit proces. Je voelt met haar mee, omdat ze soms het Licht lijkt te hebben gezien, en het volgende moment totaal in een dal zit, wat je eigenlijk niet had verwacht, omdat….nou ja, omdat ze dus het Licht leek te hebben gezien.
Tessa leeft haar leven heel intens, begint en eindigt op gevoel projecten en samenwerkingen en beleeft veel pieken en dalen in haar creatieve leven. Dit boek gaat over meditatie, visualisatie, de hoofd-hartverbinding, vrijheid, wanhoop, creatiekracht en verder durven experimenteren dan veel mensen zouden doen.
Het is echt een boek dat je wereld opschudt en je nog een tijdje bezig blijft houden als je het uit hebt.
Ik vond het wel een, hoe zeg ik dat…, onrustig boek om te lezen. Alles is zo intens en heftig en veranderlijk en niet zeker. Daardoor komt ze ook steeds wel ergens, maar ik had zelfs op het eind niet het gevoel dat ze al rust kon vinden in wat er was. Ik heb opgezocht hoe het nu met haar gaat en ze was op dat moment weer ergens anders dan waar het boek mee eindigt.
Natuurlijk is het leven een reis. En zij doet daar verslag van.
Maar iets in mij had gehoopt dat ze haar plek na zoveel omzwervingen wel zou hebben gevonden en tot rust was gekomen.
Een soort “en ze leefde nog lang en gelukkig.”
Maar misschien zegt dat meer over mezelf dan over haar. 😉
