We voelen ons vaak “anders”, maar in principe lijken we meer op elkaar dan we denken.
Allemaal lopen we rond met vragen, twijfels, ervaringen en herinneringen.
Het meeste zit alleen in je eigen hoofd, want eigenlijk wil je niemand lastig vallen met je verhaal en zorgen en problemen. Dus hou je je verhaal maar voor jezelf.
Of je vertelt maar een klein stukje van het verhaal, omdat je bang bent dat anderen je verhaal tegen je gaan gebruiken, doorvertellen of niet begrijpen.
Met als gevolg, emotionele problemen en/of lichamelijke klachten. Je kunt je ook heel eenzaam voelen, al heb je nog zoveel vrienden.
Wat zou je er nou van vinden om eens een keer echt je hart uit te storten? Je hele verhaal ongecensureerd te vertellen aan iemand die niks anders doet dan luisteren en af en toe een vraag stellen?
Zonder oordeel, en zonder goedbedoelde adviezen? Hoe zou je t vinden om echt een keer gehoord en gezien te worden?
Wat zou je ervan vinden als je eens een keer helemaal jezelf mag zijn met je boosheid, verdriet, schuldgevoel en schaamte? Zonder rekening te hoeven houden met hoe je eigenlijk zou moeten denken of doen?
Zonder altijd maar het gevoel te hebben happy te moeten zijn, positief te moeten denken en niemand te kwetsen?
Dat zou fijn zijn, toch?
Uit ervaring weet ik, dat dat heel bevrijdend en helend werkt!
Wat ik je aan wil bieden, is eigenlijk gewoon, dat je mij er wèl mee lastig mag vallen.
En het mooiste is, we gaan daarvoor naar Tiengemeten, met het pontje. En daar op het eiland, lucht je je hart.
Daarna gaan we weer naar het vaste land, en laten we allebei alles op het eiland achter.
We laten het daar, we steken het water over, voelen de wind, en laten het los.
( metaforen genoeg 🙂 )
Dus wat denk je ervan? Jij centraal, jouw echte verhaal. Op een eiland.
En wat daar gezegd en gedaan is, blijft ook dáár.
Om een datum te prikken, kun je mailen naar consultesspecial@gmail.com